Arılar zehirleyerek kendilerini savunurlar ancak zehirlerini bıraktıkları zaman kendileri de ölürler. Bu durum arıların öz savunma mekanizmasıdır ve stresli durumlarda kullanılmaktadır.

Ariyalrın sokması genellikle başka bir canlının saldırıya uğraması durumunda gerçekleşir. Bu tür bir saldırı anında arı zarar görür ve ölür. Bu sayede diğer arılar ve kovan güvende kalır.

Arılar kendilerini koruma amaçlı olarak saldırır ve bir canlıyı soktuklarında zehir bırakarak ölürler. Bu ölüm mekanizması arıların kendilerini feda ettiği anlamına gelir ve koloninin hayatta kalması için bir stratejidir.

Arılar saldırılara karşı kendilerini savunurken iğnelerini kullanarak zehirlerini enjekte ederler. Ancak arıların iğneleri deriden kolayca çıkmaz ve bu da arının ölümüne neden olur.

Arıların iğneleri vücutlarında yapışkan bir yapıya sahiptir ve sokuldukları canlıda sıkışıp kalır. Bu durumda arı kendini kurtaramaz ve ölür. Bu davranış şekli arılar arasında yaygındır ve koloninin korunmasını sağlar.

Arılar doğal düşmanlara karşı kendilerini korumak için sokma mekanizmasını kullanır. Ancak iğne zehiriyle beraber arının iç organları da çıkar ve arı ölür. Bu davranış şekli arıların kolonilerini korumasına yardımcı olur.

Arılar düşmanlarına karşı kendilerini korumak için saldırır ve zehirlerini bırakarak ölürler. Bu ölüm mekanizması arılara özgü bir savunma stratejisidir ve kolonilerin güvenliğini sağlar.

Arıların sokması sırasında iğne deriye saplanır ve çıkmaz. Bu nedenle arı kendini kurtaramaz ve ölür. Bu davranış şekli arıların kendilerini ve kolonilerini korumalarına yardımcı olur.